Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Tot halverwege de jaren zeventig werden vrijwel alle baby’s in Nederland geboren bij een getrouwde moeder. Zelfs als het kind niet op de planning stond, namen de ouders dus de verantwoordelijkheid gezamenlijk op zich. Zij trouwden al voordat het kind geboren werd. Daar is veel verandering in gekomen de afgelopen jaren. In 2018 kwam één op de tien baby’s ter wereld bij een alleenstaande moeder. Bewust alleenstaande moeders, daar zijn er dus best veel van!
Steeds meer kinderen bij alleenstaande moeders
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) brengt elk jaar rond de kerstperiode de gezinssituatie in Nederland in kaart. Zij kijken daarbij naar levend geboren kinderen. De laatste jaren worden steeds meer kinderen geboren bij alleenstaande moeders. Een deel daarvan kiest hier bewust voor. Er zijn natuurlijk ook moeders die daar niet bewust voor gekozen hebben. De druk om te trouwen bij een ongewenste zwangerschap is veel minder groot dan vroeger. En ook de groep bewust alleenstaande moeders groeit.
Vooral in de grote steden
In 2017 werden 15 duizend baby’s geboren bij een alleenstaande moeder: 9 procent van het totaal. Dat was in 2010 nog maar 7,5 procent en in 2000 ging het om 6 procent. Het jaar 2018 gaf een cijfer van 10% met 1 op de 10 baby’s die alleen bij hun moeder geboren werden. Het lijkt een tendens te zijn die zich vooral in de grote steden voordoet. In de meeste grote steden ligt het percentage baby’s met een alleenstaande moeder boven het landelijk gemiddelde. Op het platteland worden juist bijna alle baby’s geboren in een traditioneel tweeoudergezin.
Ouders zijn ook minder vaak getrouwd
Nog steeds komt het merendeel van de baby’s ter wereld in een gezin met 2 ouders. Maar die zijn wel minder vaak getrouwd. Het geregistreerd partnerschap is populair sinds de jaren negentig. Sinds 2008 is ruim 40% van de jonge ouders die wel samen hun kind opvoeden, niet getrouwd. Zij hebben we een geregistreerd partnerschap. Deze groep wordt door het CBS meegerekend als zijnde tweeoudergezinnen.
Alleenstaande moeders verdienen meer aandacht
We kijken vaak niet meer op van een alleenstaande moeder. Veel ouders zijn gescheiden en delen de voogdij. Bij een bewust alleenstaande moeder komt alle zorg op de moeder aan. Zij heeft geen weekenden ‘vrij’ als de kinderen bij papa zijn. We staan daar eigenlijk weinig bij stil. Maar het is een enorme opgaaf. Veel interesses zijn natuurlijk gelijk met andere moeders. Zij zoeken ook de leukste geboortekaartjes en rompertjes. Verantwoord speelgoed en wipstoeltje. Maar achter de deuren van alleenstaande moeders gaat het er wel anders aan toe. Zij zijn kostwinner, moeder en vader tegelijk. De volledige zorg voor een kind en een baan om financieel rond te komen. Dat is wel heel veel respect waard.
LEES OOK: Geboortekaartjes special op mamas.nl
EN Tips voor alleenstaande moeders die op zoek zijn naar een nieuwe liefde
Ben jij zo’n bewust alleenstaande moeder of ken je iemand waar je veel bewondering voor hebt? Laat het weten en vertel ons hieronder jouw verhaal!
Alleenstaande moeder-zijn wordt zeker onderschat. Ik wil niet klagen; toen ik na 4 maanden zwangerschap kon concluderen dat ik er alleen voor zou komen te staan ben ik heel ziek geworden, maar één ding wist ik zeker: ik hield van mijn toen nog ongeboren kind, niet wetende of het gezond geboren zou worden of niet. Inmiddels is hij 21, en zijn we door de complexe jaren samen sterker dan ooit. Ben gedurende de laatste maanden van mijn zwangerschap dakloos geweest, mijn vriend woonde weer bij zijn ouders, waar ik hem op 32 jarige leeftijd ook vandaan had (…) en ik kon gelukkig op een slaapkamertje bij iemand vertoeven, totdat ik een woning toegewezen zou krijgen. Kreeg een mooi en lief huisje, anderhalve week na de keizersnede, maar kon er nog niet in, omdat im niks had om het mee in te richten. 2 maanden later kon ik erin met bij elkaar geraapte huisraad. Heb in die 21 jaar altijd financiële stress gehad, burnouts, zg. vrienden verloren, geisoleerd door allerlei beperkingen, en relatief weinig begrip van je omgeving. Want ik ben niet het klaagtype, dan gaat men er voor het gemak maar van uit, dat je geen hulp nodig hebt Het doet me nog steeds pijn dat mijn eigen broers en zus me niet een hand toestaken tijdens mijn moeilijke zwangerschap. Op één broer na. Gelukkig heb ik me altijd weten te redden mbv lieve vrienden, maar het waren tropenjaren. Heb mezelf zelfs op 48-jarige leeftijd omgeschoold en heb,ondanks financiële en energieke beperkingen met subsidie en een stagesalaris een 3-jarige studie in anderhalf jaar volbracht en daarmee mijn kleine meisjesdroom verzilverd. We hebben het zeker niet breed, en een nieuwe relatie is nog steeds niet gelukt doordat de heren geïntimideerd raken door mijn zelfstandigheid (ze worden onzeker en wantrouwig met gevolg: jaloers en gaan rare dingen doen), of je bent bijvrouw nummer zoveel, ik ga mijn weg wel, ik heb minder moeten gaan werken vanwege terugval in belastbaarheid door alle druk, maar voel me gelukkig met wat we hebben bereikt. Mijn zoon is daar zeker debet aan: een schrandere en lieve jongen, die wars is van mensen die lachen in je gezicht, maar nooit vragen of je het wel redt. Mooi weer mensen. Hij heeft daarvoor alleen maar zijn ogen en mind opengehouden en gezien wie er voor ons waren en wie niet. Het heeft gemaakt dat hij weinig familie minded is, meer gericht op vrienden, net als ik. We gaan goed. Geen vakanties e.d., maar een hoop respect en liefde.
Hi Stella,
Dank je wel voor je eerlijke verhaal. Het zal voor veel alleenstaande moeders herkenbaar zijn dat het soms als een gevecht voelt. Om te overleven. Zelf verantwoordelijkheid nemen is altijd belangrijk. Dan komt er vaak hulp uit onverwachte hoek. Want helemaal alleen kan niemand het. Dat heb ik ook ervaren. Zo te horen heb je een fijn kind opgevoed. En heb je stappen gezet om het zelf ook beter te krijgen. Knap hoor, petje af! Ik wens je alle goeds en liefde! Vivienne