Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Het is een normaal verschijnsel dat pubers hooguit een uur samen kunnen zijn zonder ruzie te maken. Ouders schrikken ervan dat hun vroegere schatjes elkaar plotseling het licht in de ogen niet gunnen. Maar tieners zijn door alle veranderingen in lijf en geest extra kwetsbaar en prikkelbaar. Ze ontvlammen snel. En ze zijn soms moeilijker te bereiken voor een goed gesprek. Zoek altijd de manier, waarop je het contact met je kind kunt behouden, zonder dat je kind zich belemmerd voelt in zijn of haar losmaak-proces.
Wat te doen bij ruziemakende pubers?
Dat een ruzie tussen broers en zussen in deze leeftijd niet te voorkomen is, staat wel vast. Maar wat kun je doen om het in goede banen te leiden. Hoe zorg je dat ze niet over een grens gaan, die lastiger te lijmen is? Dit kun je doen bij ruziemakende pubers:
• Stel grenzen. Geef aan wat onacceptabel is en waarom jij daar last van hebt.
• Grijp alleen in als er sprake is van regelrechte lichamelijke of geestelijke mishandeling, laat ze het verder zelf oplossen.
• Leg geen straffen of represailles op: dat verhardt de strijd alleen maar. Praat er liever met ze over.
• Praat, liefst met ieder kind apart, op een moment dat de emoties weer gezakt zijn.
• Bemoei je niet met de schuldvraag
• Zoek samen met de kinderen naar oplossingen
• Psychologiseer niet. Ze zijn niet gek!
Wat leren ze van ruzie maken?
Ruzie maken met leeftijdsgenoten of broers en zussen is gezond. Het hoort erbij en kinderen leren daarvan om ook later in hun leven om te gaan met conflicten. Schrik er dus niet teveel van! Ruzie is gezond in een emotioneel stabiel gezin. In een veilige omgeving leren pubers:
• zich te verweren
• strategieën te ontwikkelen om problemen met anderen op te lossen
• een eigen identiteit te ontwikkelen, omdat ze het in een ruzie helemaal zelf moeten doen; het is deel van het losmaking-proces dat alle pubers doormaken
Wanneer hulp zoeken?
Oke, ruzie maken is gezond. Maar je kinderen kunnen ook te ver gaan. Waar ligt die grens? Wat voelt voor jou als grens en wat is algemeen aanvaard als grens van een normale ruzie? Hoe vaak mag dat gebeuren? En hoe lang mag die periode duren? Wanneer moet je hulp zoeken?
• Bij regelrechte lichamelijke of geestelijke mishandeling
• Als er áltijd ruzie is en er tussen het gekissebis door geen goede momenten meer zijn
