Doen & zijn

door: Anne-Marijn Küthe
Als ik aan thuiswerkende moeders vraag naar de voor -en nadelen van werken vanuit huis wordt ‘de vervaging van de grenzen tussen werk en privé’ altijd genoemd. Soms als voordeel, soms als nadeel en soms wordt het gezien als voordeel en nadeel tegelijkertijd. Het kan verkeren. Overigens heel herkenbaar, die vervaging van grenzen.

Combineren zorgtaken en werk

Op de dagen dat ik buitenshuis als congrestolk werk is er een duidelijke afbakening. Het werk vindt elders plaats (hoewel dat niet helemaal zo is, want zowel voorbereiding als facturatie verricht ik thuis…) en als ik weer thuiskom is de klus geklaard en stort ik me vaak op een huiselijk karwei.  Met vertaalwerk is het anders. Zo vond ik het vroeger lastig dat er altijd wel werk lag in mijn studeerkamer. Dat maakte het soms moeilijk om te ontspannen. Inmiddels ervaar ik dat niet meer als stressverwekkend.

Het is alsof er twee types thuiswerkmama’s zijn: de thuiswerkmama’s die tijdens de werkdag ook huiselijke of verzorgende taken verrichten en thuiswerkmama’s die er de voorkeur aan geven om een tijd lang zonder onderbreking te werken en die zich daarna en/of daarvoor op huis, partner en kinderen richten. Zelf heb ik altijd bij die eerste categorie gehoord, zoals ook wijlen Margo Verbrugge, bladenmaakster en moeder van Charlie. Zij zei ‘tijdens de werkdag geef ik ook de planten water, doe ik een was in de machine, dat soort dingen. Aan het einde van de dag is mijn werk gedaan & het huis aan kant. Het leven beschouw ik als een geheel, waarin er dingen zijn die gebeuren moeten.’

Efficient werken: Doen!

Dit is ook het standpunt van David Allen, die het Time Management-boek Getting things done schreef:“I consider “work” in its most universal sense, as meaning anything that you want or need to be different than it currently is. Many people make a distinct between “work” and “private life”., but I don’t: to me, weeding the garden or updating my will is just as much “work” as writing this book or coaching a client.”

Groot voordeel van deze zienswijze is dat je veel minder last hebt van spanningen tussen privé en professionele doelen. Zelf ben ik op dat gebied uitermate pragmatisch. Heeft mijn zoon Thomas meer aandacht nodig, zoals vorige week met de Cito-toets, dan neem ik minder werk aan of werk ik meer in de avonduren als hij slaapt. Als Thomas opgewekt zijn eigen gangetje gaat werk ik alvast vooruit. De verscheurdheid die ik voelde toen ik nog veel weg was voor mijn werk is verdwenen en ik heb geleerd flexibel te zijn.

Balans in activiteiten

met volgende actiepunt, terwijl het ene nog niet is afgewerkt. Een goede manier om deze verwerpelijke gewoonte wat in te tomen is nadenken over hoe ik wil dat mensen zich mij herinneren als ik dood ben. Als ik zou mogen kiezen, zou ik liever hebben dat mensen zich een warme persoonlijkheid herinneren dan iemand die zoveel gedaan kreeg binnen 24 uur. Het wordt me steeds duidelijker dat het wellicht mogelijk is om het allebei te zijn: productief en ontspannen. Je volle aandacht geven aan waar je mee bezig bent, zinloze activiteiten schrappen en elke dag opnieuw prioriteiten stellen kan al enorm helpen. En als een stresskip als ik er steeds beter in slaagt om het evenwicht te bewaren tussen werken en zorgen, tussen zijn en doen, tussen inspanning en ontspanning, dan is er hoop voor alle mensen die thuiswerken. Bedenk ook: het is nooit te laat om opnieuw te beginnen.

Boekentip: Getting things done, the art of stress-free productivity, David Allen, ISBN 0-670-89924-0