Loslaten: moeilijk maar nodig!

Als je kind zonder jouw hulp zijn eerste onzekere stapjes zet, besef je letterlijk wat loslaten is. En de puber die met z’n overvolle rugzak dat hele eind naar de brugklas moet fietsen, die moet je al heel wat meer loslaten. Als moeder weet je bij uitstek wat het is om los te laten. Het is een onontkoombaar onderdeel van het leven, maar het is moeilijk! Toch kan loslaten je helpen om meer rust te vinden. Sterker nog, soms is loslaten gewoon nodig.Het grote probleem bij loslaten is dat het betekent dat we – soms letterlijk – de controle uit handen geven. Je bent bang dat je kind struikelt en zich bezeert, je doet de dingen in huis toch liever maar zelf want dan gebeurt het tenminste goed….. En ook al laten we letterlijk los, in gedachten kunnen we ons nog steeds enorm veel zorgen maken over datgene wat we ‘losgelaten’ hebben: ”gaat het wel goed”, ”had ik niet moeten zeggen dat..”, et cetera. Het zijn vaak juist die gedachten die ons leven zo ingewikkeld maken en waardoor we eigenlijk nooit rust hebben. Logisch ook, want je bent bang dat er dingen fout zullen gaan.

Toch helpt dat getob niet. Jouw puber fietst niet meer of minder voorzichtig wanneer jij blijft piekeren over het feit dat hij twee drukke wegen moet oversteken. En je kleine kindje dat net loopt zal nog vaak vallen in zijn leven. Veel innerlijke onrust ontstaat doordat we ons verantwoordelijk blijven voelen voor van alles en nog wat en hoge eisen stellen aan onszelf. We blijven er daardoor ‘mee rondlopen’, ook al weten we diep in ons hart dat dat eigenlijk niet helpt. Vaak kún je de dingen niet onder controle of in de hand houden. Je kunt ze hooguit enigszins beïnvloeden, maar zelfs dat is vaak twijfelachtig.

Loslaten begint daarom met je te realiseren dát je iets beter los kunt laten. Een situatie, een gebeurtenis of een herinnering die je vooral pijn oplevert, of spanning. Of schuldgevoelens omdat je niet fulltime voor je kind kan zorgen, of andersom, omdat je goed opgeleid bent en geen baan hebt, maar ervoor kiest bij je kind te blijven. Juist door met dit soort gedachten te blijven rondlopen, maak je het jezelf moeilijk. Want door er eindeloos in je hoofd mee bezig te blijven, houd je ook de negatieve gevoelens vast. Loslaten betekent besluiten dat je hebt gedaan wat je kon. Erop vertrouwen dat ook zonder jouw inbreng de dingen wel goed komen. En loslaten betekent durven, ook al gaat alles misschien niet helemaal zoals jij in gedachten had. Dat vergt moed, maar schept vertrouwen.