Gedrag

Ik ben net terug van een paar dagen buitenland. Genoeg inspiratie om met mijn site aan de slag te gaan. Cultuur en gedrag zijn volgens mij zo met elkaar verbonden. Het begint al op Schiphol. Het is geen straf om een tijdje te moeten wachten. Reis ik alleen, dan wacht ik in de vertrekhal, in de drukte. Samen met manlief “mag” ik mee naar de business lounge. Ik vind het soms hilarisch om te zien hoe mensen zich daar gedragen. Gewichtig doen is daar geen vreemd gedrag. Vroeger wist ik me vaak geen houding te geven, inmiddels ben ik daar over heen gegroeid.

Ik herinner me nog goed de eerste dag van aankomst in Casablanca en ik danig onder de indruk was van het sjieke hotel waar we verbleven. In de aankomsthal kreeg ik door een bediende in traditioneel kostuum thee aangeboden, onwennig stond ik daar met blote witte benen met dat glaasje thee in mijn hand. Mijn lichaamstaal verraade zeker mijn onzekerheid en ontwetendheid. Daar kwam nog bij dat ik ook de taal niet sprak. Een groter verschil in cultuur en gedrag was niet denkbaar. En denk niet dat deze verschillen alleen gelden tussen westerse en niet-westerse landen. Zet een Drenth in Maastricht en iemand van het Brabantse platteland in Amsterdam. Er zijn er zeker een paar die de 1e keer zullen opvallen doordat hun gedrag anders is.
Waarom is gedrag zo belangrijk en tegelijk zo ondergewaardeerd. In mijn ogen is kennis van gedrag de sleutel tot een vreedzame samenleving. Ook al zien we er anders uit, ook al zijn we ergens anders geboren, van binnen zijn we allemaal hetzelfde, alleen we gedragen ons anders. En als je je eigen en elkaars gedrag kunt begrijpen, kun je ook begrip op gaan brengen voor elkaars uitgangspunten.

Waarom blijft de een z’n hele leven in dezelfde stad wonen, terwijl de ander in verschillende landen gaat wonen. Waarom hebben we moeite met ander gedrag en oordelen we daar vaker negatief dan positief over. Het voelt zo veilig als we allemaal hetzelfde gedrag vertonen, herkenbaarheid geeft rust.

Ook al zou ik zo weer inpakken als we morgen naar een ander land kunnen verhuizen, wij wonen in deze fase van ons leven toch het prettigste in Nederland. Ik ben nog niet vaak een land tegengekomen dat zo kindvriendelijk is. Geen wonder dat alleen in Nederland een kinderfeest als Sinterklaas wordt gevierd. Laat eens goed tot je doordringen dat zelfs de media daar aan mee doet. Allemaal om onze kinderen blij te maken. Als we uit eten gaan of met vrienden eten koken we speciaal iets voor de kinderen, pannekoeken of poffertjes, het liefst met ijs na en aan een speciale kindertafel. Dat is onze cultuur. Dat het moeite kost om de vrouwen meer aan het werk te krijgen en de kinderen meer in de opvang verbaast mij dus niet. Het voelt niet kindvriendelijk.

Een andere uiting van onze cultuur is het gebrek aan respect voor ouderen. Waar in andere landen naar de mening en ervaringen van ouderen wordt geluisterd leggen wij meestal zo’n mening naast ons neer. Toch probeer ik daar voor open te staan. Ouderen zeggen zo vaak: “geniet ervan, het gaat zo snel voorbij”. Dat zeggen ze niet voor niets, dat hebben ze ervaren.

Het maakt mijn eigen gedrag niet voor iedereen logisch, maar wel verklaarbaar. Als thuisblijfmoeder mis ik het werkende leven soms, had ik er toen maar bewuster en meer van genoten. Maar om die fase in te gaan halen en daarvoor mijn kinderen in de opvang te doen gaat mij te ver. Het is een uitdaging om van het heden en de fase waar ik in zit te genieten. Het verleden is om van te leren. En de toekomst ligt open.