Een blije moeder die werkt!

Vandaag was de laatste vrijdag dat onze jongste twee nog samen thuis waren. De een nog omdat hij op vrijdag vrij is met groep 1 en de ander omdat hij nog niet naar school gaat. Een moment waar ik heel bewust even bij stil sta. Straks zes weken schoolvakantie en om de drama er maar even in te gooien. Daarna is mijn leven nooit meer hetzelfde! Dan zitten ze alle drie op school. Het huis raakt leeg, help dacht ik nog een tijd geleden. Inmiddels raakt de agenda al steeds voller. Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk.

Een schoonheidsspecialiste heeft gevraagd of ik de communicatie naar haar klanten wil verbeteren. En dan de workshop “Leven vanuit positieve energie”, die ik bedacht heb voor mijn site Spiegeltueel, persoonlijke ontwikkeling voor moeders. Ik heb nooit stilgezeten en pluk daar nu de vruchten van. Er ligt genoeg te wachten, het huis zal echt niet stil zijn. Het is alleen zo anders om met die kindergeluiden om je heen te werken, of even snel iets af te maken in die paar uurtjes dat de jongste naar de peuterspeelzaal is. Ik verlangde soms naar rust, ik denk dat ik straks momenten van rust in mijn agenda moet inplannen als al mijn plannen lopen.
Maar je hoort mij niet klagen, ik prijs mij gelukkig. Ik woon nl. in Nederland. Ik kan als moeder werken onder schooltijden. Dat is gelukkig algemeen geaccepteerd. Daardoor kan ik mijn wens om thuis te zijn als de kinderen thuis zijn uit laten komen. Ik heb een man die voor het inkomen zorgt, alles wat ik verdien is extra. Dat geeft minder stress om te moeten presteren. Maar bovenal ben ik blij dat ik zoveel eigenwaarde en zelfvertrouwen heb gekregen dat ik goed ben zoals ik ben. Met of zonder betaald werk. Ik vind het heerlijk om na een periode van full-time zorgen meer met mezelf bezig te kunnen zijn. Het was heerlijk om als thuisblijfmoeder te werken, ik heb ervan genoten en het soms verfoeit. Ik heb geen heimwee, een teken dat deze periode goed is afgesloten.

Ik begin aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Waarbij de balans soms helemaal zoek zal zijn. Het zal energie en tijd kosten om de aandacht te verdelen over familie, vrienden en klanten. Maar als ik even een dip heb, hoef ik maar te denken aan mijn Filipijnse hulp in Marokko. Zij moest haar zoontje van vier naar Oma op de Filipijnen sturen, zodat zij hele dagen kon blijven werken. Eén keer in de twee jaar zou ze hem een paar weken gaan zien. Nee, dan onze jongens, ik zal ze echt wel eens voor de tv zetten als ik nog snel wat af moet maken. En we zullen soms wat later eten, omdat mijn man na zijn werk de boodschappen gaat halen. Ze krijgen er niet alleen een blije moeder voor terug, maar ook de boodschap dat werken leuk is. Dat is heel veel waard.

Astrid Geel
www.spiegeltueel.nl