Presentaties: Hoe doorbreek je je drang naar volledigheid?

Wie kent ze niet? Veel te lange presentaties door een spreker die vaak geen andere weg kent dan alles maar te moeten behandelen. Vaak met te veel en te volle PowerPoint dia’s. En die op de valreep nog tien punten wil toevoegen met nog meer details. Zoveel informatie en feiten oplepelen dat je als luisteraar letterlijk verdoofd en verveeld raakt. Hoeveel tijd (en dus geld) wordt er niet verprutst door dit soort ineffectieve presentaties? Hoe het ook anders kan, lees je hieronder.

Hoe komt het nu dat dit probleem zo vaak voorkomt?
Gelukkig willen de meeste sprekers van waarde zijn voor hun publiek. Dat is een mooi dienstbaar uitgangspunt. Vaak ontlenen we die waarde aan ons eigen idee dat je alles van een onderwerp moet weten om er iets van te kunnen leren.

We projecteren dan eigenlijk onze eigen behoefte op ons publiek.
Voor velen een onbewust en soms dwangmatig proces. Zo automatisch, dat we niet stil kunnen staan bij de vraag wat onze toehoorders eigenlijk wensen of aankunnen.

Dit ‘overlaadsyndroom’ wordt nog wel eens versterkt, doordat sommigen samen met hun ego komen presenteren. Deze sprekers willen graag etaleren hoeveel ze van iets weten of hoe goed ze in dat onderwerp zijn. Je hebt luisteraars die daar allergisch voor zijn.

Het komt ook vaak voor omdat we dat met zijn allen in stand houden. We geven elkaar nog te vaak het verkeerde voorbeeld en als luisteraars lijken we die tranceopwekkende voordrachten bijna normaal te vinden. Ik vertel je hieronder wat je er zelf als spreker nu al aan kunt doen en waarom dat belangrijk is.

Het effect van deze volledigheidsdrang is namelijk vernietigend. Het publiek wordt overladen met informatie en haakt af. Ga er maar van uit dat een toehoorder slechts enkele punten kan onthouden (minder dan de vingers op één hand). En dan moet het wel inspirerend en boeiend gebracht worden. Het is ook gewoon saai om naar een spreker te luisteren die, ook al is dit onbewust, zo beziggehouden wordt door die volledigheidsdrang. Als luisteraar voel je je niet gezien en weggedrukt, je wilt liever weg.

Ik weet het, dit is voor sommigen even slikken. Ik ben hier zelf in mijn eerste jaren als spreker ook vaak schuldig aan geweest. Maar het besef dat het zo’n afbreuk deed aan mijn boodschap en uitstraling, was voor mij al een hele vooruitgang. Ik stond open voor verandering. Hoe word je daar dan beter in?

1) Beperken door in te leven. Je maakt een wezenlijk verschil als je je beperkt tot de essentie in je verhaal en je afvraagt wat de ontvanger ermee kan.
Welke boodschap wil jij terug horen van je publiek als je ze achteraf zou afluisteren in de wandelgangen? Welke conclusie nemen ze mee naar huis? Maak dit doel zo concreet mogelijk. Bijvoorbeeld: ik wil dat mijn publiek enthousiast kan vertellen over drie voordelen van mijn product.

Ga in gedachten op de stoel van je toehoorder zitten en verplaats je in die rol. Stel jezelf vragen als waar heb ik als luisteraar behoefte aan? Wat weet ik al en wat kan ik aan? Waar kom ik precies voor?

2) Zelfreflectie. Pauzeer zodra je de aandrang of trigger voelt om iets te moeten vertellen. (Dit is mogelijk niet alleen het geval als je een voordracht houdt, maar ook in andere gesprekssituaties) Ga even bij jezelf te rade en vraag je eens af waarom het voor jou zo belangrijk is om dit te moeten meedelen. Wie help je daar precies mee?

3) Verbinding met je publiek. Wie werkelijk open staat voor contact met luisteraars, kan waarnemen dat een ‘uitzending’ een hypnotiserend effect heeft. Iemand die in de greep is van volledigheidsdrang, is veelal naar binnen gekeerd en steeds bezig met het volgende bericht, en het volgende en het volgende.

Als je beschikbaar bent voor je luisteraars en in het hier en nu stapt, in plaats van in je volgende item, komt er meer rust in je hoofd en je lijf. Je zult merken dat er dan minder moet. Dat wat je vertelt, kun je zien landen bij je publiek. De luisteraars voelen zich gezien en dat dwingt meer respect af dan een overdaad aan informatie.

4) Hand-outs, alleen als het moet. Kun je echt niet met jezelf leven door je publiek bepaalde onderwerpen te onthouden, geef ze dan een hand-out (achteraf!) met de aanvullingen op de essentie van je presentatie. Een verwijzing naar een website of blog op een mooi kaartje doet het ook goed.

Ik weet inmiddels dat toehoorders voor mij komen en mijn essentiële boodschap, niet voor mij als opsommachine of pratend boek.

5) Een check doen of je je doel bereikt hebt. Als leerpunt voor een volgend keer. Heb jij het gevoel dat je met dit artikel meer inzicht hebt gekregen in hoeverre volledigheidsdrang voor jou speelt en wat je eraan zou kunnen doen..?
Ik heb mij zo goed als mogelijk ingeleefd in mijn doelgroep en me beperkt tot de essentie…

Succes met het doorbreken van volledig moeten zijn.

Reacties op dit artikel zijn welkom op mijn blog