Verstikking van de moeder

Wist je dat het vrouwelijk orgasme vroeger als iets volledig a- seksueels werd gezien? Er zijn geschriften van artsen gevonden uit het midden van de zeventiende eeuw waarin melding werd gedaan van bijzondere ziekten bij vrouwen. Zij schreven over ‘praefocatio matricis’ oftewel ‘verstikking van de moeder’: onrust, slapeloosheid, nervositeit, een zwaar gevoel in de buik en een constante vochtige vagina… De oplossing voor deze kwaal, het masseren van de genitaliën door een vroedvrouw of arts, werd al beschreven in werk van Hippocrates. Vele artsen in de eeuwen daarna hebben hier ook onderzoek naar gedaan en kwamen telkens met dezelfde remedie.

Dat masseren van de vrouwelijke geslachtsdelen was natuurlijk een vervelend klusje voor de arts. Soms duurde het heel lang voordat het lichaam zich overgaf en de spanning die daar vastzat eindelijk loskwam. Daarom werden er door de eeuwen heen allerlei methoden en apparaten bedacht die het werk wat makkelijker konden maken, zodat een arts meer patiënten op één dag kon ‘behandelen’. Waterstraal-apparaten en door stoom aangedreven manipulatoren werden geleidelijk aan vervangen door elektrische vibrerende apparaten die steeds handzamer werden. Eind negentiende eeuw werd er open en bloot geadverteerd voor doe-het-zelf kits met allerlei hulpstukken, zodat vrouwen zichzelf van spanningen, hysterie en ander leed konden afhelpen.

Freud was de eerste die officieel de link legde tussen die ontlading van het lichaam bij vrouwen en een seksueel orgasme. Na deze ontdekking werd de zo lang beproefde behandeling ineens taboe – en de fijne apparaten die je zelf kon kopen verdwenen al snel uit de advertentiepagina’s. Nu het over seks ging moest het maar anders opgelost worden. Een seksueel orgasme was volgens Freud pas echt als dat tijdens de gemeenschap gebeurde.

Stel: je bent alweer een tijdje single. Het is lente. De zon schijnt. De vogeltjes vliegen af en aan naar hun nestjes, verliefde paartjes lopen op straat hand in hand of staan zoenend afscheid te nemen van elkaar. Jij loopt met de kinderen naar de ijsboer voor het eerste ijsje en je voelt een kriebel. Jij wilt ook wel weer eens. Die kriebel wordt steeds heviger. Je wordt steeds onrustiger. Je wordt ook bozer en chagrijniger. Je krijgt hoofdpijn en buikpijn en een enorme stressnek. Je loopt de hele dag te tieren, je slaapt onrustig en je bent niet meer te genieten.

Eindelijk ga je dan naar de dokter. Ah, zegt de dokter, ik zie het al. Een duidelijk geval van ’praefocatio matricis’. Kleedt u zich maar even uit. Je moet op de behandeltafel gaan liggen met je benen in de beugels en de dokter komt naar je toe met een vreemd, zoemend elektrisch apparaat. Daarmee raakt hij je ‘daaronder’ aan… na een paar minuten al voel je van alles hevig samenknijpen en daarna voel je een geweldige, diepe rust.

Helemaal ontspannen stap je weer naar buiten. Je kunt er weer even tegenaan. Je buik doet geen zeer meer, je hart klopt normaal en je ergert je ineens niet meer zo aan al die verliefde stelletjes op straat. Thuisgekomen bereid je een heerlijke maaltijd voor je kroost en kijkt tevreden naar ze. De volgende dag arriveer je stralend op je werk. Je bent helemaal gelukkig. Je weet absoluut niet wat er nou precies is gebeurd bij de dokter, maar alles is weer helemaal goed. En voor het geval het straks weer minder goed gaat heb je alvast een afspraak voor volgende week gemaakt.

Jammer hè, dat Freud ons ontdekt heeft!

liefs, Marielle