Uitdagingen

“Alles wat er gebeurt in je leven doe je zelf. Je trekt het zelf aan.” Ja, me hoela! Hier heb ik geen zin in, hoor! Verantwoordelijkheid nemen voor je leven: prima. Mooie dromen loslaten in de lucht zodat ze waar kunnen worden: helemaal goed. Maar dat ik hier nu al twee maanden zit met dat bonkende hoofd en dat ik dat zelf heb aangetrokken: NEE! En ook niet dat die lieve zieke vrienden en familie dat zelf zo hebben toegelaten of aangetrokken: nee!

Ik stap ook niet in een slachtofferrol. Ik zeur niet, of bijna niet. En ik geef andere mensen niet (meer) de schuld van wat er niet deugt in mijn leven. Als ik iets wil dan vraag ik erom en als ik iets veranderd wil hebben dan verander ik dat – of ik leer er anders naar te kijken, anders mee om te gaan. Ik ben de koningin van mijn leven en ik ben dus baas over mijn eigen leven. Ik doe wat ik wil en ik ben verantwoordelijk voor wat ik doe. 

Maar soms gebeuren er natuurlijk dingen die ik niet had voorzien. Soms hele leuke maar soms ook hele stomme of verdrietige dingen. Aan die dingen zelf kan ik weinig doen maar ik kan wel wat doen aan de manier waarop ik die dingen beleef. Je kunt op zoveel verschillende manieren omgaan met eenzelfde situatie. Vaak hebben we het gevoel dat dat niet zo is. Er gebeurt iets en je reageert uit gewoonte op een bepaalde manier op die situatie. Wat ik heb geleerd is dat je uit die gewoonte kan stappen. Dat je afstand kunt nemen van de situatie en kunt kijken of je op een andere manier zou kunnen omgaan met deze gebeurtenis.

Tegenwoordig noem ik dat uitdagingen, die nieuwe gebeurtenissen die ik eigenlijk natuurlijk gewoon heel stom vind. “Goh wat interessant, een nieuwe uitdaging. Laat ik eens kijken wat er precies is en hoe dat voelt. Wat is makkelijk om nu te doen, zoals heel hard weglopen, P de schuld geven, in bed gaan liggen en wachten tot dit voorbij is, en wat is leuker om nu te doen?”

Ik zou bijvoorbeeld kunnen kijken wat ik allemaal nog wèl kan doen met een bonkend hoofd vol pijnscheuten of een verdoofd hoofd en stoned van de medicijnen. Ik zou bijvoorbeeld in plaats van helemaal gefrustreerd rond te lopen en te zuchten en te steunen ook kunnen gaan lachen om mezelf. Het is natuurlijk ook best komisch als je niet meer weet wat je eigenlijk aan het doen bent en alles tien keer zo lang duurt.

Een nieuwe uitdaging dus. Wat kun je allemaal doen met deze nieuwe uitdaging? In mijn geval dus: “Wat kan ik allemaal doen met een suf en pijnlijk hoofd?” Nou, werken dus niet echt geweldig, en koken niet en sherry drinken niet en, en, en… Stop!

“Wat kan ik allemaal wèl doen met een suf en pijnlijk hoofd?” Slapen, heel stil vrijen, lachen, dromen, zoenen, eten (en niet koken, oh wat fijn!), even lezen, Strip je Vrij geven op een hele speciale manier ;-), even film kijken, de Moem Matinee-vrouwen ontmoeten en met hen spelen, even schrijven, even opnieuw schrijven, even verbeteren wat ik opnieuw geschreven had, foto-shoots met en zonder Cora, nog meer lachen, dromen en zoenen, vakantie plannen, luisteren naar L’s verhalen over school, theedrinken met een vriendin. Best veel dus!

Ik ben niet gestopt met plezier maken. Ik ben niet gestopt met lachen. Ik ben wel erg blij dat deze uitdaging bijna achter de rug is zodat ik een andere kan uitproberen. Maar ik weet nu zeker dat ik mijn lusten en verlangens kan blijven voelen voelen en voeden en bevredigen en dat ik nooit zal stoppen met plezier maken.

Ik hoop dat jij ook een manier vindt of hebt gevonden om altijd te blijven genieten van wat er wèl is en dat je altijd plezier blijft maken!

liefs, Marielle