Trouw

Het is zover. Na bijna zeventien jaar samen met P. ben ik een vrouw geworden die hem 100% trouw is.
Trouw tot op het het bot.

Nou moet je weten dat ik vroeger nogal een losbol was. Tussen mijn zestiende en mijn eenentwintigste heb ik heel erg veel vriendjes gehad. Echt heel veel. Ik stond toen al behoorlijk in contact met mijn lusten en verlangens, zou je kunnen zeggen. Ik had altijd mijn ogen open om te zien of het gras ergens anders niet groener was. Toen ik eenentwintig was en P. tegenkwam wist ik dat dit gras heel groen was en dat ik beter aan mezelf kon werken om het gras beter te leren waarderen, ook al is het soms wat droger of kaler. Je blijft anders tenslotte dezelfde koe in steeds een andere wei, hahaha.

Ik besloot dus trouw te blijven omdat ik P. niet wilde kwetsen en niet kwijt wilde raken. Ik wist dat dit een bijzondere man was. Ik heb mezelf dus geleerd om mezelf bij de les te houden. Om niet meer zo om me heen te kijken en geen dubbele boodschappen meer uit te stralen. Zodra een man een praatje met me maakte en ik voelde dat hij een meer dan normale interesse had begon ik gemoedelijk met hem te praten over kinderen. Of hij die ook had. Of ik zei: “Goh, dat is leuk! Dat doet mijn man nou ook altijd!” En dan was het meteen duidelijk voor hem waar hij aan toe was. En ik hoefde dan niet meer bang te zijn dat ik te ver zou gaan.

Natuurlijk heb ik dat niet meer nodig. Ik ben nu een verstandige vrouw die prima ingewikkelde situaties aankan. Denk ik. Maar ik doe het nog steeds. Kom ik een leuke man tegen, echt een enorme spetter die naar me zit te lonken en leuke complimentjes maakt, begin ik al in de tweede zin over mijn man. Binnen vijf minuten heeft hij dan een andere prooi gezien en laat mij achter, terwijl ik denk: “Jee, Marielle, had je daar nou niet een half uurtje mee kunnen wachten zodat je hier nog een béétje lol aan had gehad?”

Ik ben tegenwoordig zelfs trouw in mijn dromen! Dan droom ik bijvoorbeeld dat ik een geheim agente ben aan boord van een ruimteschip. We zijn op weg naar een ruimtestation en er zijn gevaarlijke mannen aan boord. Hele gevaarlijke mannen die ik in de gaten moet houden. Dat gaat natuurlijk het best als je heel dicht bij zo’n gevaarlijke man bent. Echt heel dicht bij… Dus dan ben ik aan het zoenen met die aantrekkelijke gevaarlijke man en het wordt een beetje warm overal en erg lekker en dan voel ik handen op mijn dijen en dan richt ik me in mijn droom verschrikt op en zie dat ik gelukkig mijn spijkerbroek aan heb. Pfff. Gelukkig maar. En dan word ik wakker. “Gelukkig maar????” denk ik dan. “Waar ben ik mee bézig?”

In een andere droom loop ik al zoenend door Utrecht op zoek naar een rustige plek om samen met deze mooie man wat ’tijd’ door te brengen. Ineens draai ik me om naar hem en trek ik mijn portemonnee tevoorschijn met foto’s van man en zoon.”Kijk, dit is nou mijn man. En dit is mijn zoon. Leuk hè! Ben jij ook getrouwd?” Ongelooflijk toch?

Vanochtend werd ik wakker en vroeg ik P. naar zijn dromen van die nacht. Hij had heerlijk erotisch gedroomd en van alles meegemaakt. Ik was boos. Heel boos. Jaloers ook. Niet eens omdat hij over andere vrouwen en niet over mij had gedroomd maar omdat ík dat niet kon. Omdat ik zelfs in mijn dromen bezig ben te beschermen wat ik heb. Ik las laatst dat vrouwen die gelukkig zijn in hun relatie vaak vervelend dromen. Dat zou dan komen omdat ze onbewust bang zijn om het goede wat ze hebben kwijt te raken.
Ben ik eindelijk gelukkig in de liefde, krijg ik dat weer! Er is voor mij dus ook nog genoeg te doen om helemaal seksueel bevrijd te worden.

liefs, Marielle