Walky is jarig.

Walky is jarig. Hij wordt 5 jaar. Dit is de tweede keer dat hij bij ons jarig is. Vorig jaar, toen hij 4 werd, hadden we het hem wel verteld en uitgelegd, maar echt begrijpen deed hij het nog niet.

Cadeautjes, taart, opa en oma op bezoek en ook nog trakteren in de klas. Het is ook wel een hele rits aan spannende en leuke gebeurtenissen waar je in het middelpunt van de belangstelling staat. Omdat hij niet goed wist wat hem zoal te wachten stond was hij vooraf ook niet erg opgewonden. De nacht voor zijn verjaardag sliep hij als een roosje en wij konden hem heerlijk wakker zingen aan zijn bed. Het moment dat hij de stapel met cadeautjes ontdekte zal ik nooit vergeten: een grijns van oor tot oor en een blik in zijn ogen: is dat allemaal voor mij? Ja lieve knul, het is allemaal voor jou. Gelukkig zat er ook een cadeautje tussen voor zijn grote broer, die natuurlijk ook wel jarig wilde zijn, maar nog een hele tijd moest wachten. Nou ja, dat viel uiteindelijk wel mee. Op school mocht Jefferson trakteren: Walky haakte af toen hij zijn verjaardagsmuts op moest zetten. Hij had er geen zin meer in en wilde zo snel mogelijk naar huis om in alle rust van zijn nieuwe bezittingen te genieten. Dit jaar is Walky wel bereid om te trakteren in de klas. Ik mag toekijken hoe die grote zoon van mij keurig op de juf haar stoel gaat staan en het zingen en alle aandacht in ontvangst neemt. Het kiezen van zijn klasgenootjes in de kring doet hij voortvarend en zelfbewust. De juf is trots op hem. 

Thuisgekomen vraag ik hem: je bent vandaag jarig, maar weet je eigenlijk wat het betekent om jarig te zijn ? Nee, schudt zijn koppie, dat weet-ie niet goed. Dat betekent dat het vandaag precies 5 jaar geleden is dat je uit je moeders buik kwam, uit de buik van je geboortemamma. O ja, nu begrijpt hij het. Krijgt zij dan ook een cadeautje? Ik wil haar een cadeautje sturen! Dat is een goed idee. Ik weet ook zeker dat ze vandaag aan je zal denken omdat je jarig bent. Ik zie dat het hem raakt, hij heeft het er moeilijk mee. Kruipt bij me op schoot en houdt me even heel stevig vast. Het is ook wel allemaal heel ingewikkeld. Jarig zijn is leuk, cadeautjes krijgen en taart eten. Maar ook pijnlijk om te beseffen dat de mama die je op de wereld heeft gezet zover weg is. Ook ik vind het ingewikkeld. Ik ben nu zijn moeder, maar ik heb niet de herinnering aan zijn geboorte, ik weet niet hoe hij zijn eerste geluidjes maakte en zijn eerste blik richtte op zijn omgeving. Ik stel me zo voor dat elke moeder op de verjaardag van haar kind terug denkt aan die eerste momenten dat je kind uit je buik komt en op je borst ligt: tastbaar, zichtbaar, kwetsbaar. Ik heb nog meer tijd nodig om de navelstreng te voelen, herinneringen op te slaan en samen een geschiedenis te krijgen. Daarom koester ik dit moment, die twee armpjes stijf om me heen en zijn wang tegen mijn wang.