Mijn kind, mijn spiegel

Werken met moeders
“Wat maakt het zo bijzonder om te werken met moeders en zwangere vrouwen?” wordt mij dikwijls gevraagd. Mensen vragen zich vaak af waarom ik mij ‘beperk’ tot zo’n specifieke doelgroep. Kun je niet gewoon iedereen helpen die problemen ervaart? Wat is er nu zo interessant aan die moeders?

Oorspronkelijk startte ik mijn praktijk omdat ik persoonlijk heb ervaren dat er geen specifieke zorg bestond voor moeders die te maken krijgen met depressie of angstklachten. Voor mij was het een ‘must’ dat deze zorg er kwam in Nederland, hoe kleinschalig ook.
Inmiddels is het opvullen van een leemte niet meer mijn enige drijfveer in het werken met moeders. Ik zie nu in dat de problematiek van deze doelgroep zo specifiek is, dat ik er de rest van mijn leven aan zou kunnen wijden.

Universele psychosociale problemen
Psychosociale problemen die mensen ervaren zijn universeel. De meeste geestelijke pijn wordt veroorzaakt door misleidende denkpatronen. Mensen hebben zoveel overtuigingen over zichzelf en over de wereld om zich heen die niet overeenkomen met de werkelijkheid, dat er pijn, verdriet en angst ontstaat.

De uitersten in onszelf
Moeders zijn hierin niet bijzonder of anders. Ook zij banen zich een weg tussen hun eigen overtuigingen en de realiteit van het leven. Wat maakt hun problematiek dan toch zo specifiek?
Vrouwen worden vaak extra geconfronteerd met zichzelf door het moederschap. Een kind daagt ons uit om de uitersten in onszelf te voelen en te ervaren.
Trots, geluk, liefde en zachtheid aan de zonnige, lichte kant van onszelf en ergernis, uitputting, schuldgevoel, (faal)angst, boosheid en teleurstelling aan de schaduwzijde van ons.
Kinderen hebben die unieke kracht om al deze gevoelens bij ons op te wekken. En zij houden zich daarbij niet aan onze regels van het spel. Zij houden zich doorgaans niet bezig met de juiste dosering van datgene zij losmaken bij hun ouders.
Het moederschap is daardoor een uitgelezen kans te groeien in je persoonlijkheid. Je hebt als moeder namelijk die prachtige spiegel, die continue voor je staat.
Die spiegel is je kind.

Kinderwijsheid
Kinderen bezitten de wijsheid om te leven in het hier en nu, in de realiteit. Zij staan nog volledig open voor wat er komt. Niet belemmerd door ervaringen en gedachtes over hoe het leven er uit zou moeten zien.
In mijn werk probeer ik moeders te laten leren van hun kinderen en van het leven met kinderen. Ik wijs hen op die prachtige wijsheid van hun kinderen. De wijsheid van een baby om te huilen als het onvrede ervaart en te lachen als het blij is. De wijsheid van een peuter om nee te zeggen als het nee bedoelt en zich niet te bekommeren om de dag van morgen. De wijsheid van een puber die tegen zijn moeder zegt: “mam, je bent bekrompen”. In het contact met je kind kun je ontzettend veel over jezelf leren. Zij dagen jou uit naar jezelf te kijken met een open mind, of je nu pas moeder bent geworden of moeder bent van een puber.

Ik durf te beweren dat wij als moeders een voorrecht hebben in het oplossen en verwerken van persoonlijke problemen. Wij staan in contact met onze kinderen die ons (zoals zoveel andere mensen om ons heen) niet proberen te sparen, die open en oprecht zijn en die ons laten voelen wat er echt toe doet in het leven. Het hier en nu, het leven in de realiteit. De liefde.

Als wij moeders ons openstellen voor datgene onze kinderen ons kunnen leren, kijken wij dan uiteindelijk niet vaak in een lachspiegel?