De zinvolheid van zinloosheid

Geen tijd te verspillen…

Eens in de zoveel tijd verval ik weer even in mijn oude, bekende en nogal vervelende valkuil. Het is de valkuil die ik het beste ‘het zinvol bezig willen zijn’ kan noemen. Ik ken mijzelf nu 36 jaar en ben altijd dol geweest op studeren, nieuwe dingen leren, nieuwe dingen ervaren en proberen beter te worden in wat ik doe. Het geeft mij het gevoel dat ik mijn leven zinvol invul, geen tijd verspil en dat ik goed op weg ben mijn doelen te verwezenlijken.

Terwijl ik dit schrijf verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en waarschijnlijk ben jij als lezer al aan het schaterlachen. Als therapeut weet je toch dondersgoed dat er aan deze ‘kennishonger’ geen einde komt? Dat het een verkapte manier van perfectionisme is? Ja, ik weet het en ik beken schuld; ik stink er af en toe nog in.

Het gevoel zinloos bezig te zijn

Er is een aantal bezigheden die het gevoel zinloos bezig te zijn gemakkelijk bij mij opwekken. Het gevoel dat ik kostbare tijd en energie verspil. De belangrijkste bezigheden die dit gevoel bij mij opwekken hebben te maken met huishouding. Stofzuigen, ramen lappen, strijken….het zijn al die herhalende bezigheden die geen einddoel lijken te hebben. Zeker sinds wij een langharige hond hebben is het resultaat van mijn arbeid als huisvrouw van zeer korte duur. Als ik net de boel aan kant heb en het gevoel in mij ontstaat dat ik de hele wereld onder controle heb, stormt onze schapendoes ‘Cooper’ het huis binnen nadat hij met zijn hele lijf door het kleefkruid heeft gelopen en daarna door het zand heeft liggen rollen.

Men mag mij midden in de nacht wakker maken voor een therapeutisch gesprek. Ik zal mijn ogen uitwrijven, naar de badkamer rennen, een plens water in mijn eigen gezicht gooien en ik ben er klaar voor. Het is mijn lust en mijn leven.

Word ik echter ’s ochtends wakker met het besef dat het mijn ‘kantoordag’ is, waarin ik mij aan de administratie ga wagen, dan krijgt mijn wekker zeker 5 keer een genadeklap voordat ik mijzelf dwing op te staan.

Ook in het moederschap is het zeker mogelijk om zinloosheid te ervaren.

Zeker in de baby- en peutertijd kan het lastig zijn de waarde van je bezigheden in te zien. Wanneer je dag bestaat uit billen poetsen, fruithapjes pureren en op een bankje in de speeltuin zitten, pratend over de kinderen met andere moeders, kan de eenvoud van het leven je benauwen en beknellen.

In de eenvoud van de dingen kun je jezelf ervaren

Het is de kunst om in te zien dat je juist in die ‘aardse’ handelingen jezelf kunt voelen. Het kan bijna meditatief zijn om de was te strijken. Op dat bankje in de speeltuin kun je even je ogen dichtdoen en voelen hoe je lijf erbij zit. Er zijn zoveel mogelijkheden om in de eenvoud van de dingen die je doet jezelf te gaan ervaren, te gaan voelen en te leren.

Eigenlijk is het ijdel van een mens te denken dat er überhaupt zinnige en zinloze bezigheden bestaan. Wanneer je goed kijkt naar je eigen kind kun je zien dat er eigenlijk geen onderscheid bestaat. Een kind leert zoveel in korte tijd omdat het zich nog zo verwondert over al die ogenschijnlijk eenvoudige aardse dingen. Het maakt geen onderscheid in ‘zinvol’ en ‘zinloos’. Een kind begint gewoon aan een activiteit omdat het de drang voelt iets te ondernemen. En het stopt als het geen zin meer heeft. Er hangt geen waardeoordeel aan. Een kind leeft niet met de angst om tijd en energie te verspillen. Het leeft gewoon.

In de zomervakantie word ik jaarlijks ongemerkt uitgedaagd om weer eens even stil te staan bij deze valkuil. om mij over te geven aan de aardse zaken van het leven. De behoefte om continue zinnig bezig te zijn maakt plaats voor overgave aan het moment. Na een jaar van drukte heb ik er ook echt behoefte aan om samen met Dominique te genieten van alle mooie, lege momenten die zich aandienen. Het vreemde is dat het in de zomer gemakkelijker lijkt om te genieten van leegte, inhoudsloosheid, van leven van moment tot moment. Alsof het in de zomer legitiem is om ‘het verhevene’ van het leven los te laten.

Laten we ons zelf die vrijheid ook gewoon eens geven na de zomer! Het scheelt een hoop verzet binnen in jezelf.